Halk arasında denilen bazen de gerçeğe çok yakınmış gibi görünen zamanın ahırına geldik.
Ne var ne yok harcıyoruz.
Acaba öyle mi?
Galiba tüketim için yaratılmışız.
Neredeyse elimize gelen her şeyi hoyratça harcıyoruz.
Tüketici toplumu olarak her şeyi tüketiyoruz.
Havayı, suyu, doğayı, doğanın bütün nimetlerini harcıyoruz.
Vaktimizi, kişiliğimizi, ömrümüzü, umutlarımızı, beynimizi harcıyoruz.
Sonuçta memleket olarak da sıfırı tüketiyoruz.
Nasıl mı?
Denizlerin değerini bilmiyoruz.
Balıkların, ırmakların, akarsuların, ormanların, av hayvanlarının, enerjinin, havanın, suyun?
Pasaportumuzun bile değerini harcıyoruz.
Her şeyi ne kadar kolay harcıyoruz.
Dededen bize miras kalan bu toprakları bile parsel parsel satıp, hiç kimseye söylemeden, sormadan, hesap vermeden ne güzel de harcıyoruz.
Yasaları harcadık.
Kurumları harcadık.
Okulları, eğitimi, eğitilmiş insanları ne güzel harcadık, harcıyoruz.
Sıfırı tüketmemek için herkes elini taşın altına koymalı.
Ama nasıl olmalı?
Tükettiklerimizi geri alabilmek için “Tüketici Hakem Heyetine” başvuru mu yapsak?
Ama mevcut “Hakem heyetleri” kurulu düzenden yana.
En doğrusu, en güzel tercih yolu YSK’nın önderliğinde, bağımsız hakimlerden kurulan, halkın isteklerini tamamen karşılayacak, halkın hakemliği olmalı.
Ne dersiniz?
