Kaç oktavdır Anadolu’nun sesi? Yedi bölgenin ayrı ayrı hikayesi,hangi notadan dokunur yüreklere? Gece gündüz demeden
“1919 yılı Mayısının 19 uncu günü Samsun’a çıktım.” diye seslenir, Mustafa Kemal Nutuk’ta. Güneşin doğduğu
Yaklaşmıştı hainlik zamanı, Sinsiliklerle kuşatılmıştı paranın merkeziyetçiliği, Geçte olsa görecekti mağdur kalanların sesi. “Bu sefer
Bir işçinin eli değdi yarınlara,Bir gazetecinin haberi uçtu yurduma,Yüreği parcalandı hepsinin,Hakkı verilmedi hiç kimsenin. Kalemler
İliklerine kadar mucizeyi yaşatan,var eden kadınımsın. Henüz erişemediğin gençliğin. İçimi sızlatan ay doğumlum. Sen,henüz bebeğini
Onlar bilmezleranalar ağladığında, tuzlu bir gözyaşından öte;bir damardan değil yürekten kan akar,onlar bilmezler o sularda
Ben,şarkıların içindeyim. Sizlerse korkularınızın içindeki umudu kalbinize hançerlemiş vaziyette hâlâ kanunlarınızı düzeltemeyenlerdensiniz. Bu yüzden bırakın
Sıfırlanıyorum, Boş bir levha var kafamın içinde.Yazdıkça,çizdikçe ümitleri,kurtuluyorumdolunayın çekim kuvvetinden. Bazen huzursuzluk sarıyor içimi pusuda
Ayy bacım neyse halimiz binbir renkle çıksın falimiz. Dans eden iki böcük görüyorum. Uğur böcüğü
yok ettin sen dünyayıağlattın sen bulutları bak eriyor hayatın kalbibak bitiyor hayatın rengi yetmez,yetmez,yetmez yıksada,yaksadainsanoğluna
Kaç defa söylemek zorunda kaldım bilmiyorum,bu yollardan sana gelirken. Kaç defa aktı gözlerim yumruk yumruğa
Hiç kimse yalan söylemedi!Hiç kimse kimseyi dolandırmadı!Herkes birbirine inandı,güvendi..!En yakınlarınız sizi kuyuya itmedi,düşmediniz!Her şey olması