İliklerine kadar mucizeyi yaşatan,var eden kadınımsın.
Henüz erişemediğin gençliğin.
İçimi sızlatan ay doğumlum.
Sen,henüz bebeğini doğurmamış,bebeğini yıldızlara bahşedensin.
Her zaman destanları kıskandıracak biçimde yazansın.
Yaratıcı kadınım,sen üzülme n’olur.
Sen,zift tutmuş yüreklerdeki yolu bile çizgilerinle renklendirensin.
Kulaklarımıza şiirler fısıldayan,o meşhur iki kelimeyi öğretensin.
Seni seviyorum demenin kutsallığını bahşedensin.
Sen de haykır öz beyninle.
Saçlarını savur göklere,yerlere düşmesin,
pis eller dokunmasın yüreğine.
Saçının teline zarar verenler cezalardan ceza beğensin ve diz çöksün güneşin alnında.Çünkü sen ezilmemiş üzüm tanemsin.
Mucize dolu ellerinle çocuklara şefkat ile dokunansın.
Kanımsın, canımsın, kız kardeşimsin.
Yanıbaşımda ki tek haykırışımsın.
Şimdi söyle bana,seni benden kim daha iyi anlayabilir?
Kanatlarımı açtım sana doğru ve sen artık korumam altındasın.
Kız kardeşlerim,haydi omuz omuza aynı notaya basmaya!
Şimdi bana biri söylesin.
Kız çocuğum hangi deniz kıyısına gitse de bir limana sığınsa şimdi?