Siyasal literatürde,parlementer demokratik sistemlerde hükümet, meclis ve yargı arasindaki güç ayrımının ve güç dağılımının “denge-denetimini” betimler.
Amacı,bu üç organın biribirini denetleyip herhangi birinin daha güçlü olup diktaya yönelmesini önlemenin anafikirdir.
Türkçe literatürde fren ve denge mekanizmaları olarak ifade edilir. sadece yasama, yürütme, yargı arasında değil; aynı zamanda merkez ve çevre arasındaki ilişkiler açısından da söz konusu olmaktadır.
Hesap verme mecburiyetidir. Şeffaflıktır. Güçlerin dengesidir.
Ama daha da önemlisi yönetim kademesindeki her bireyin vatandaş önünde aldığı onaya dayanarak yaptığı her adımın söz verdiği istikamette olduğunu kanıtlama zorunluluğudur.
Bu ülke bizim evimiz ise temizliğinden ve tesisatından da biz sorumluyuz .
Geldiğimiz bu noktadan geriye baktığımızda kör-topal ve ahraz olsa bile çar naçar işleyen bir demokrasimiz vardı,
Hey hat…!
Ya şimdi.?
“Han sarhoş hancı sarhoş
Yolda yabancı sarhoş
El çek tabip kalbimden
İçimdeki sancı sarhoş..”
Ülke freni ve balansı bozulmuş hurda arabalar gibi bir mechûle sürükleniyor.
Ölür müyüz..?
Sanmam,
Biz Türkler dokuz canlı Simurg -(zümrüd-ü anka) kuşu gibiyiz…küllerimizden yeniden doğarız.
