Sıfırlanıyorum,
Boş bir levha var kafamın içinde.
Yazdıkça,çizdikçe ümitleri,kurtuluyorum
dolunayın çekim kuvvetinden.
Bazen huzursuzluk sarıyor içimi pusuda yatmış her dolunay beni dışarıya itiyor.
Yeter diyorum sessizliğimde.Bir enkaz oluşuyor hayalet şehirlerde.
Dayanışma kokluyorum hep olsun istiyorum,fikir çatışmalarınızda ve ideolojilerinizden sıyrılıp bir olalım diye dua ediyorum..
İnsanlar gözünü açsın diye.Hareket etmezsen,bir eylemde bulunmazsan duaların bir anlamı yok.
Gör gerçekleri,duygularını yitir demiyorum sana.Duaların tabiki de eksik olmasın.
Seni duyacak olan yine O olacaktır.
Tanrimdan dileğimdir her fiilim
bana,sana,bize güç vermesi adına.
Hayalet şehirler bırakma bana,
Doğanın mucizelerini ver bana ,
Aklım uçmasın gıyabında.
Birleştir ellerini,sarıl bana
Tanrım kalbimde,can köşemde sarıldı bana.
Birey olmanın peşinde doğurdu beni.
Konuştu yine benimle,herkesle konuştuğu gibi.Dinledim O’nun için,erkek kadın demeden.Kuruldum bir kenara çizdim gördüklerimi ve geleceği çiziyorum düşüncelerimle.
İnan ya da inanma her şey kendine inanmakla başlayacak.
Korkma bensizliğe,senin için güzel bir patika çizmeye geldim.
Çünkü ben,
Enkaz çizemem geleceğe.
