Dört yanı düşman sarmış ulusun gözlerinde;
Şimşek olup çaktın sen, uyan Samsun’um uyan!
Yorulmuş yüreklere umutsuz kurtuluşun
Ateşini yaktın sen, uyan Samsun’um uyan!
Buğday başağı idi, sarı saçlar karardı;
Mavi gözün yüzünü kara bulutlar sardı;
Bir 19 Mayıs’ta doğan evladın vardı;
Ondan çok ıraktın sen, uyan Samsun’um uyan!
Olur mu Atatürk’ün bu cihanda bir eşi?
Sonsuza dek yanmalı kurtuluşun ateşi.
Balçıkla sıvıyorlar senden doğan güneşi;
Çok kayıtsız baktın sen, uyan Samsun’um uyan!
Bir şehir kendisinden doğanı unutur mu?
Gözlerinden özgürlük çağanı unutur mu?
Umut umut yüreğe yağanı unutur mu?
Umudumu yıktın sen, uyan Samsun’um uyan!
Sen Samsunsun, her zaman benim muradımdın sen.
Coşari’yi yarına taşıyan adımdın sen.
Hürriyete gidilen yolda ilk adımdın sen.
Sanki yoldan çıktın sen? Uyan Samsun’um uyan!