Ne zaman sıla ateşi düşse yüreğime,
Topkapı terminali çağırır beni
Her yüz sıladır bana,her köşe hasret
Her kalkan otobüse yüreğimi yüklerim avuç avuç.
Ne Topkapı kaldı şimdi
Ne harem iskelesi,
Haydarpaşa garından gurbet trenleri kalkmıyor artık.
Samsun şimdi sadece infarktında yüreğimin
Sılaya gönderecek selamımda kalmadı.
-Gurbet elde bir hal geldi başıma,
-Ağlama gözlerim mevla kerimdir-
Ayvansaray’da bir köhne gecekondu mekanım,
Felsefenin temel ilkelerini hatmediyorum
Yorgun kadınlar geçiyor penceremden..işçi kadınlar
Haliç’te bir katamaran bacasına konmuş martının biri
Attila İlhandan karcığar bir şiir okuyor
Ben sana mecburum biliyor musun-
Parkamda dün gecenin kan kırmızı delili
Kahrolsun oligarşik diktatörlük yazıyor,
Ortodoks patrikhanesinin nemli duvarlarında.
Martılar sılaya selam götürür mü acep..?
İçimdeki gurbetten.
………………….
……….
….
Nerede bir köy türküsü duysan, şairliğinden utanırdın
Eyüpoğlu hocam.
Ben Her yeşil başlı göğel ördek gördüğümde,
İnsanlığımdan utanıyorum.
-Turnam selam söyle benden sılaya-
-Söyle benim için anam ağlasın-
Gülhane parkında bir ceviz ağacı,
Yaprakları dallarına kelepçelenmiş.
Gözgöze geliyoruz ..ceviz ağlıyor.
“Bir vapur geçiyor boğaza doğru usulca okşuyorum,
Ellerim yanıyor”
Piyer Loti kahvesinde fal bakıyor çingene kızlar,
Kömür karası gözlerinde bir Yeşilçam rüyası,
Bahariye Mensucat fabrikası vardiya değiştiriyor
Hovarda avarelere göz kırpıyor Orhan Kemal’in işçi kadınları
Bir İstanbul masalı dinliyorum gözlerim kapalı,
Pencerelerinde “ebruli hanımeli açmış”
Şiirler alıyor…şiirler satıyorum yaldızlı kağıtlara sarılı.
Galata kulesinden kendini atıyor bir delikanlı,
Onsekizinde daha babası şair.
Bir çocuk atıyor kendini
Ümit yaşar geçiyor polis kayıtlarında adı.
Ümit yaşar,
Ümitler yaşamalı
Bu şiirler nasıl yazılırdı
Ölüm Allah’ın emri ayrılık olmasaydı.
Galata kulesi…
Galata’nın deniz mavisi kör gözleri
Kaç bin kölenin kanıyla yoğruldu bu harç.
Bileydin ayrılık var, Hazerfan Çelebi,
Kanat takıp seyreder miydin
“Bin kocadan arda kalan bive-i bakireyi.
