Çilekeş sınav anneleri üçe ayrılır;
Birinci grup hırslı annelerden oluşur. Bunlar çocuğunun hangi derste kaç yanlış ka doğru yaptığını bilirler. Çocuğunun ayarı bir rakip belirlerler ve onun üzerinden çocuğunun durumunu anlamaya çalışırlar. Bunların konuşmaları ileri düzey uzman gibidir. Hani bizim mahallenin tüm delikanlıları futbolu teknik direktör olacak kadar bilirler ya, bunlar da tam öyledir. Utanmasalar öğretmenlere işlerini nasıl yapacaklarını öğretmeye kadar vardırırlar işi. Okul ve dershane kapısı beklemek bu kadınların işidir. Tanıdıkları bildikleri tüm çocukların röntgenini çekerler burada. Çok bilirler, herkese ne yapması gerektiğini söylerler. Şurada şu özel ders var, burada şu danışman var, bilmek onların işidir. Ellerinde cetvel makas, çocuklarına yaşam elbisesi dikerler. Bu annelerin çocukları araba yarışı pilotu gibidir. Dışarıdan acayip bir profesör görüntüleri vardır ki bu tüm rakiplerini korkutur.
İkinci gurup biraz daha ölçülüdür. Çocuğu için kaygı duyar. Ama çocuğun isteklerine de saygılıdır. İkinci grup geriden birinci grubu izler. Çoğu zaman birinci grubun gazlaması ile çocuklarıyla gerilim yaşar. Ama yaklaşımları insancıldır. Öğretmenlerin, üzerlerine en fazla baskı ve tahakküm kurduğu anne kesimi bu gruptur. Çünkü uzmanlığını karşıya hissettirmeye çalışan çoğu öğretmen, kendisini dinleyen bu grubu hedef alır. Sonra bu öğretmenler bu gruba, tüm profesyonelliğiyle çocuğu yok edip bir sınav canavarına dönüştürmek üzere tasarlanmış olan taktiklerini verirler.
Üçüncü grup mu? Onlar eğitimi pek bilmezler. Zaten okul da onlardan umudu kesmiştir. Onların çocukları bu sınav yolculuğunda yapayalnızdır. Onların akşam yemeğinde çocuğun aldığı not hiç konuşulmaz. Onları evinde alınan kötü nota yalandan kızılır. Yarım saat sonra herkes eski formatındadır. Ama bu grubun çocukları umarsızdır. Gelecek kaygıları yoktur.
Hangi grup mu en iyi?
Onu ben bilemem.
Hangi grubun çocukları daha mutlu?
Ona da siz karar verin.
Hangisi olmak gerekir?
Bence ortaya karışık olsun. Yani her gruptan gerektiği kadar davranış şekli alırsak bu işi dengeli götürürüz. Sınav çocuğu annesi olarak; yeri geldiğinde çocuğu için kaygılı, çocuğun eksikliklerin i bilecek ve çalışma stratejilerini belirlemelerine katkı sağlayan kişi olmalıyız. Yeri geldiğinde çocuğumuzu bu kaygılardan koruyan anne olmalıyız. Yeri geldiğinde de alınan kötü bir sonucun dünyanın sonu olmadığını bilip çocuğumuzun dayanacağı en büyük ağaç olduğumuzu göstermeliyiz.