Bu gün sizlere tanıtmaya çalışacağım şair ağabeyim Sayın Neşet KARAÇALTI’dır. Samsun şiir akşamlarının bu kır saçlı delikanlısını yine Samsun Şiir akşamlarında tanıdım. Aslen Amasyalı olan ve Amasya’da 1939 yılında doğdu. İlk şiiri 1953 yılında Samsun Sanat Dergisinde yayınlandı. 1957 yılında Samsun’da yayınlanan “ Filiz” ve “Adım” dergilerinin yazım kurulunda bulundu. 1957 yılında Amasya’da “ Gençliğin Sesi” dergisinin kurucusu olup yayıncılığını yaptı. Dergi Amasya basın tarihinde ilk edebiyat dergisi olarak yerini aldı. Amasya Mihri Sultan Şiir Yarışmalarında iki birincilik, bir ikincilik ve üç üçüncülük kazandı.
Modern şiirin en güzel örneklerini sunan bu nazik ve narin ruhlu şair ağabeyim, içindeki bu güzellikleri mısralarına dökmekteki marifeti anlatılmakla itmez. Şiirlerini okurken onun ruh dünyasındaki güzellikleri içinizde hissedersiniz zaten.
Amasya-Samsun arasında yaptığı Tren yolculukları onu İstasyonlara ve trene âşık etmiştir. Her şair gibi çok iyi bir gözlemci olan Neşet ağabey Küçük İstasyonlara Ağıt kitabında tren yolcularını ve onların duygularını kitabına taşımıştır. İzmir Tren garındaki müzede “ Küçük İstasyonlara Ağıt” kitabının da bulunması onu dünyanın en mutlu insan yapmıştır.
Samsunlu kalem Zekeriya ÇAVUŞOĞLU “Zamana İletilmiş Yazılar” kitabında şöyle der Neşet KARAÇALTI için: “ Duygu adamıdır Neşet KARAÇALTI. Sevgisi de, korkusu da, hüzünleri de ürkek ve kendi yalnızlık dünyasına dönüktür. Baştan aşağı heyecan doludur. Zamandan şikâyet ederken bir yandan da her anın hesabını yapar, az zamana koca bir yüreğin engin söylemlerini sığdırmaya çalışır. Son birkaç yılda üst üste yayınladığı dört kitabı böylesine bir ruh dünyasın dışa vurumudur sanırım.” der.
Yayımlanmış Eserleri:
- Filizlenen Arzular ( 1954) Şiir
- Yeşilırmak Kıyılarında ( 2008) Şiir
- Küçük İstasyonlara Ağıt ( 2009) Şiir
- Samsunlu Şair Ruhi GÖKTEKİN’in Yaşam Öyküsü. (2010)
- Amasya’dan Giderken (2012) Şiir
- Kaçamak Okunan Şiirlerdik ( 2016) Şiir
Şimdi sizleri Neşet KARAÇALTI’nın şiirleriyle baş başa bırakırken, halen Ayvalık’ta bulunan sevgili ağabeyime selam ve saygılarımı gönderiyorum.
SÖZCÜKLER AYDINLANIYOR
Bir çocuk sesinde düğümlenir dilimiz
Geçmişin geleceğe gül bıraktığı yerde
Kaç acıdır soluduğumuz
Cumartesi yalnızlığımızda
Nehirlerin seyir defteri yazılmalıydı
O zaman akıp gitmek
Mavisi sevgi açan denizlere
Kuru toprağın temmuzunda
Tövbelerin ıssızlığında uyumak
Kale duvarlarındaki
Çağ yangınlarının söndüğü yerde
Dalların ucunda kalan
Öpülmemiş bir yorgun mendilim
Ateşe tuttum adımı
Su kıyılarında börtü böcek çığlığı
Biz neyin acısındayız şimdi
Ak saçlarıma yaşımı yazıp
Aydınlığınıza bırakıyorum
Ay doğarken dağların üzerinden
Bütün şiirleri öpüyorum
Sözcükler aydınlanıyor kâğıtların üzerinde
AVUCUMDA GÜNEŞ TOZLARI
avucumda güneş tozları deniz akşamlarında
son kuşların bakışlarında tükendi bakışlarım
içimin özlem tutmuş gurbet yeli esintileri
bir el değmemiş sancılı zamandır taşıdığım
kum çiçeklerinde kaç günlük ömür
ne çok sürgün sözcükleri oluyorum
bilincin kaybolduğu saatlerde
günbatımında öykülerin silinmesi
ve kendine yalnız kalması ruhun
denize bak, düşüp kalkan dalgalara
sürsün zamanın göç yangınları
avucumda döküldü güneş tozları
midyelerde büyüttüğüm inci taneleri
son düşler gibi uykuların sabahlarında
biraz daha unutulmuş şiirler
yosun kokuyor biliyorum
haydi çek kürekleri kayıkçı uzak denizlere
avuçlarımdan döküldü güneş tozları
“kaçamak okunan şiirlerdik bazen” kitabından
BEN SİZİ UNUTMADIM
Trenler uzaktan gidiyor artık
Unuttular beni biliyorum
Yarım kalan bir düştü benimkisi
Suyunu içtiğim
Sığındığım küçük istasyonlar
Beni unuttunuz mu?…
Siz trenlerin dost çalışanları
Öykülerini dinlediğim askerler
Raylar boyu hamsi türküleri söyleyen Rizeli
Beni unuttunuz mu?…
Kır çiçekleri kadar güzel gelin
Parmakların hala kınalı mı?
“ Küçük İstasyonlara Ağıt” kitabından